16 VI 1999 Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał na starosądeckich błoniach kanonizacji błogosławionej Kingi. Według ogólnego planu pielgrzymki, po uroczystości Ołtarz Papieski miał być rozebrany, a świadkiem historycznego wydarzenia pozostać miała mała kapliczka z figurą Pana Jezusa „frasobliwego”.

Zainteresowanie pielgrzymów i turystów Ołtarzem wpłynęło jednak na decyzję władz samorządowych oraz ks. Biskupa Ordynariusza aby cały Ołtarz, jako niezwykła pamiątka pozostał na miejscu.

Ołtarz jest drewnianą konstrukcją, dwukondygnacyjną z podwyższoną częścią środkową, którą wieńczy dach z charakterystycznymi wieżyczkami. Mensa ołtarzowa pierwotnie wspierała się na dwóch słupach soli kamiennej, pochodzącej z kopalni w Bochni, jednak ze względu na niszczący wpływ warunków atmosferycznych zostały one zastąpione granitowymi.

Obecnie bloki solne znajdują się w kaplicy Świętej Kingi w bocheńskiej kopalni. Nad mensą ołtarzową wisi kopia wizerunku kanonizacyjnego, pędzla Józefy Kamińskiej. Obok Ołtarza stoi wyżej wspomniana kapliczka Pana Jezusa autorstwa Michała Gąsienicy Szostaka z Zakopanego.

W dolnej zamkniętej części Ołtarza znajduje się Sala Pamięci Jana Pawła II, zakrystia (wyposażona w niezbędne paramenty liturgiczne), sala audiowizualna oraz sklepik z pamiątkami. 
Budowla wykonana została według projektu zakopiańskiego architekta Zenona Andrzeja Remi przy współpracy syna Zenona Bartosza.

W związku z nieplanowanym wcześniej pozostawieniem Ołtarza, w latach 1999-2003 poddany on został przeróbkom konstrukcyjnym, które nie zmieniły jego wyglądu, jednak pozwoliły zabezpieczyć obiekt, aby mógł służyć jeszcze wielu pokoleniom.

Widok 360° z ołtarza: